خان طلا دات کام

ریشه شناسی واژه لُرکه نژاده لری گویش ایل بهمئی

لُرکَه lor-ka: آواز و نعره مردانه مردان لر به هنگام نبرد یا آغازیدن برای نبرد .
این واژه از بنیاد واژه لر + کاف آمده است یعنی منسوب به لر . 
این واژه در روزگاران سپسین برای آواز پازن( بز نر)به هنگام نبرد یا آغاز جفت گیری به کار رفته است و آواز و نعره مردانگی بوده است چرا که در مناطق زاگرس نشین بزها بیشترین جمعیت حیوانات اهلی بوده اند و درهر منطقه ای از زاگرس نیز حیوانات آن منطقه به نام همان ایل بازخوانده شده  دارای خصوصیات ظاهری خاصی بوده اند. مانند پازن بختیاری(بز نر ایل بختیاری) یا پازن بهمیی( بز نر ایل بهمیی) یا قوچ بختیاری و.....
این واژه در تمامی گویشهای لر بزرگ از بختیاری تا کهگلویه تا شولستان(ممسنی استان فارس) در همین ریخت کاربرد دارد.
ناگفته پیداست که آواز لُرکه قوی و بلند نشان از نیرو و توان آن شخص یا حیوان دارد و نوعی عملیات روانی  پیش از آغاز نبرد یا به رخ کشیدن نیرو و قدرت خود برای زور آزمایی محسوب می شد.

با تشکر از مهراد استاد